donderdag 20 mei 2010
Google achter de schermen
Google is een zoekmachine die telkens na elke zoekactie met een superhoge snelheid een groot aantal resultaten opsomt. De pagina die dan tevoorschijn komt, bestaat uit 2 delen. De linkerkant geeft de verschillende websites weer die te maken hebben met het opgezochte onderwerp, bovenaan staat telkens de meest bezochte populaire pagina. Rechts en bovenaan staan verschillende adverteerders.
Uiteindelijk bepaalt de surfer zelf welke site hij kiest, welke voor hem het relevantst is.
Google is immers enkel een informatieverzamelaar, het heeft geen controle op de efficiënte inhouden van de websites. Daarbij moet je ook rekening houden met het feit dat de lijst ook samengesteld wordt, rekenighoudend met de adverteerders. Google wordt betaald door hen,
zodat hun site hoger in de lijst zou terechtkomen. Maar zoals ik al zei, toch wordt er nog steeds gekeken naar het aantal bezoekers van de websites.
De partners: Brewster Kahle. Ze willen een openbare bibliotheek organiseren waarin verschillende organisaties werken aan een digitaal en open storage van boeken.
Het ‘hole in the wall’ project is opgericht in India. Sugata Mitra is diegene die met het idee kwam om computers in de straten te plaatsen voor school- en straatkinderen om te kijken of ze ermee uit zichzelf kunnen mee werken, aangezien er een tekort is aan leerkrachten. Conclusie: een 200-tal kinderen hebben het zichzelf geleerd. Vooral functies als muziek downloaden en spelletjes spelen kregen ze na een tijdje onder controle. Wanneer ze het saai beginnen te vinden, begonnen ze te surfen op Google voor hun huiswerk. Andere Afrikaanse landen, Venezuela en Argentinië hebben interesse in dit project. Nadeel: doordat ze enkel met Google werken, kan er enkel sprake zijn van 1 mening en dus geen kritisch algemeen denkvermogen.
Gevaar i.v.m. pricacy: Google bewaart uw zoekinformatie om de kwaliteit te verbeteren. Dit houdt in dat ze dit bewaren in grote hoeveelheden voor een lange periode. Dit betekent uiteindelijk dat jouw zoekresultaten worden gelinkt aan het internetadres van jouw computer, je bent dus traceerbaar. Google komt vooral persoonlijke informatie te weten via zijn toepassingen zoals G-mail, Google calendar,…
Men wil een monopolie van Google tegengaan. Het schijnt zelfs dat Google participeert aan het beletten van vrije meningsuiting: de organisatie werkt samen met de Chinese regering bij de censuur van zoekresultaten voor de Chinese bevolking. Rechtvaardig?
dinsdag 18 mei 2010
Website of the future
Op een bepaalde pagina van de website van GE bevindt zich de Smart Grid. Het is een vernieuwing van de gewone Power Grid, of het elektriciteitsnet, op een veel zuinigere manier én dus met een slimmere aanpak, vandaar de woordspeling van het nieuwe begrip.
De investering wordt voorgesteld door middel van extraverte 3D-voorstellingen met stembegeleiding. Door deze visuele benadering en informatieweergave van de investering, wordt de interesse meer geprikkeld voor hun beleid omtrent dit project.
Creatieve website-pagina GE : http://ge.ecomagination.com/smartgrid/#/landing_page
Web 5.0
Het gaat om een speciale printer, de Sense, die verschillende geuren en smaken van het net kunnen 'uitprinten'. De printer zou over een technologisch deel beschikken die het zou mogelijk maken voor onze zintuigen om dergelijke zaken waar te nemen. Vreemd, nietwaar?
Hier, neem een kijkje op de officiële website van Associates DC&I:
http://www.domesticmonsters.com/
Er wordt informatie verschaft in een taal naar keuze, het Frans of het Spaans.
O'Reilly Attack
Foto: Tim O'Reilly (links), Eben Moglen (rechts)
Ik hoef waarschijnlijk niet uit te leggen wie Tim O'Reilly is...
Indien u het toch nog niet wist, even in het kort, het begrip Web 2.0 is in het algemeen een term die door hem uitgevonden werd.
In het jaar 2007 werd hij aangevallen door een directeur van een software-centrum, nl. Eben Moglen.
Volgens hem vermijdt O'Reilly het aspect 'gratis software', aangezien hij er het laatste decennium nog niet over bezig is geweest. Met andere woorden, Moglen beschuldigt O'Reilly ervan iemand te zijn die enkel aan zijn eigen portemonnee denkt. Dat aanvaardt O'Reilly natuurlijk niet...
Jaiku
donderdag 13 mei 2010
A Twitter love song
Dit videofilmpje gaat over het populaire sociale medium Twitter. Het vertelt aan de kijker wat Twitter precies inhoudt en wat je er dus mee kunt aanvangen.
Twitter is een virtuele toepassing waarop je telkens een berichtje of 'tweet' van maximaal 140 tekens kan achterlaten. Andere gebruikers van het medium kunnen jouw persoonlijke pagina bekijken, als ze jou hebben aangeduid hiervoor. Ze noemen de 'followers'. Op die manier kan men op de hoogte zijn van elkaar, en men kan zelfs reacties sturen naar anderen vb. arancia @ jij.
Pure communicatie dus.
Iedereen gebruikt het, iedereen over de hele wereld. Waarom? Omdat het veel leuke zaken bevat. Naast berichtjes en reacties kan je ook foto's uploaden met 'twitpic'. Er wordt ook gebruik gemaakt van tags. Dat is gemakkelijk om berichtjes te zoeken die over jouw favoriete onderwerp gaan, die je dus interesseren.
Net als andere social communities als Facebook en dergelijke, kan je op elk moment van de dag je Twitter-pagina bezoeken, zoals op je gsm. Je hoeft dus niet enkel meer te beschikken over een computer, de technologie is al verder geëvolueerd hiervoor... Ik waarschuw je wel, net als Coca Cola kan Twitter na een tijdje ook een verslaving worden! Dat is natuurlijk het nadeel aan de verspreide beschikbaarheid van de toepassing.
In het filmpje zal je ook de levenscyclus van Twitter zien. Dit is een evolutie dat bij alle internettoepassingen past. In het begin kan je er nooit mee werken, het is nieuw en je hebt er nog geen verstand van. Na een tijdje kan je er beter mee werken, en uiteindelijk zit je er bijna letterlijk aan vast en kan je dus niet meer zonder leven. Opnieuw, zelfde opmerking: verslaving!
Het liedje dat afspeelt tijdens het filmpje, is van de muziekgroep Death Cab For Cutie. Naast het interessante thema, vond ik het liedje ook leuk omdat ik de band graag hoor (ik heb enkele liedjes in mijn documenten op de computer staan). De lyrics van het liedje gaat over het feit dat je uiteindelijk toch zal vallen voor hem. Hier betekent dit: Twitter. Hier in België heeft Twitter nog niet veel aanbidders, maar binnen een jaar of twee zal dit spoedig veranderen. Momenteel is Facebook een nog te grote hype, maar geloof mij... Binnen 1 jaar is men Facebook beu, omdat men het gewoon is geraakt. Gewoon = saai = verandering nodig! Daarna zal men stilletjesaan overschakelen op Twitter.
Dit toekomstige fenomeen kan ik zelfs bewijzen. Kijk maar eens op sommige Facebook-pagina's. Men gebruikt de toepassing meer en meer om iets te 'shouten', om iets achter te laten in zijn status om mee te delen met zijn Facebook-vrienden. Dat is juist de essentie van Twitter. Dit betekent dus dat Facebook-aanhangers wel degelijk vatbaar zijn voor een Twitter-verslaving.
Conclusie: binnenkort een Twitter-revolutie in België!
A Cartoon History

dinsdag 23 februari 2010
Toekomst deel 2
Vroeger catalogiseerde men alle documenten met informatie per mapje, in verschillende lades, op verschillende plaatsen. Dit stapelde zich langzamerhand op waardoor het moeilijker werd om de gewenste informatie vlug terug te vinden. Het Internet heeft daar nu verandering in gebracht. Gedaan met de oude documentmapjes, welkom digitale info! Hoewel men nu veel gemakkelijker informatie kan veranderen, wordt de vorige methode van catalogisering nog gebruikt d.m.v. tags, links, enz. Informatie wordt nu sneller teruggevonden door slechts 1 woord in te voeren op zoekmachines zoals bijvoorbeeld Google. Vervolgens geven miljoenen sites zoals Wikipedia een bondige uitleg over een woord naar keuze. Je kan het ook zelf aanvullen. Web 2.0 viert hoogtij. Maar! We zijn nog maar pas gewend aan het nieuwe fenomeen, of een ander volgt hem al op! Meer en meer vindt informatie ons zonder dat we ernaar op zoek zijn. De evolutie van het creëren, beoordelen en vinden van informatie verloopt sneller en sneller...
Intro to the Semantic Web
Semantiek is een synoniem voor betekenisverlening, terwijl syntax op de gebruikte letters en tekens slaat. Beide woorden draaien om communicatie. Net als wij kunnen computers ook contact maken met elkaar en informatie uitwisselen. Het hedendaagse web biedt ons dus de mogelijkheid om informatie te vinden en heeft een nieuwe vorm van syntax in het leven geroepen nl. html. Het is een code die uitlegt hoe de computer de gevonden informatie juist moet weergeven aan ons. Er is echter 1 groot probleem: het verstaat enkel syntax en geen semantiek. Een nieuwe soort web doet zijn intrede nl. het semantische web. Dit web helpt computers begrijpen wat ze zoeken voor ons en wat met elkaar te maken heeft, en dit kan over alles gaan. Er zijn al methodes hiervoor die gebruikt worden. Door het gebruik van semantiek kan de computer betere zoekresultaten opgeven. Het grote voordeel van het semantische web is dus dat de computer ons kan helpen zoeken wat we leuk en interessant vinden, en dat kan bijvoorbeeld een persoon, een plaats of een goed zijn.
donderdag 18 februari 2010
Toekomst
Web 2.0 is een belangrijk fenomeen geworden. Iedereen heeft toegang tot alle inhouden en heeft de kans om zelf inhouden op het Internet te plaatsen. Denk maar aan Wikipedia, YouTube, blogs zoals de mijne bijvoorbeeld, enz. Dit wordt user generated content genoemd. Als ik zin heb om mijn mening te geven over racisme op het Internet, dan zal ik die ook zonder enige moeite op mijn blog plaatsen. Wie zin heeft om meer te weten over mijn visie op racisme, heeft de mogelijkheid om het ook eenvoudigweg onmiddellijk te lezen. Web 2.0 geeft vrijheid, zijn voorganger deed dat niet. Web 1.0 was enkel bedoeld om zaken te bekijken en te lezen, maar wij als consumenten hadden daar geen inspraak in.
User generated content biedt vertrouwen bij de keuze en eventuele aankoop van een product. Denk maar aan Amazon waar consumenten een product zelf kunnen beoordelen door middel van een rating met sterren en getypte teksten. Het biedt meer vertrouwen voor andere consumenten, want reclame afkomstig van producenten wordt maar al te graag verdoezeld of teveel beperkt. De consumenten zijn zich daarvan bewust en hechten dus meer belang aan de beoordeling ervan door een medeconsument. Een andere gelijkaardige populaire site is eBay, waar mensen hun zaken te koop kunnen stellen en anderen hun product en de betrouwbaarheid van de verkoper (!) kunnen beoordelen.